Dit jaar bestaat ‘Fort Fox’- het voormalige woonhuis van de familie Vos naast de vereniging- al weer tien jaar. Een goed moment dus voor een terugblik met oud huis-oudste Timo Töns (2011, Tarantula) en de huidige huis-oudste, Stef Rasing (2018, Tarantula). Een gesprek over hun ervaringen als bewoners en huisgenoten, en een kijkje in de tradities van het huis. 

In welk jaar ben je in Fort Fox te wonen gekomen? En hoe?

Stef: Ik ben tijdens mijn verenigingstijd ingestemd in 2018.

Timo: In 2015, met de oprichting. Je kon je aanmelden, waarna het toenmalige bestuur van iedereen die zich aangemeld had een profiel maakte. De groep werd een beetje opgedeeld in leeftijdscategorieën, zodat het huis vanaf begin af aan wat doorstroom zou hebben. De oudste groep van zes, waar ik onderdeel van was, mocht de tweede groep van zes kiezen, waarna we met de volledige groep van twaalf de laatste vier jongste huisgenoten kozen.

Was er ook meteen een duidelijke huiscultuur?

Timo: Dat moest wel gevormd worden, maar wat wel hielp was dat er in de eerste weken geen keuken was, waardoor we moesten “kamperen” aan de Oude Delft. Dat zorgde ervoor dat er veel samen gekookt moest worden in de keuken van Sint Jansbrug. Dat schiep wel snel  een band. Daarna hebben we hard gewerkt aan nieuwe tradities om de gevormde cultuur er in te houden.

Stef: Ja, toen ik er kwam wonen was het wel al een kant-en-klaar huis. We gooiden de indeling van de woonkamer nog wel eens vaker om destijds, maar er was wel al een duidelijke cultuur in het huis.

Wat voor fysieke veranderingen zijn er nog meer geweest in het huis?

Stef: We laten na elk huisfeest dat we geven veel aankleding hangen, dus op het moment hangen er nog overal wolken van het vorige feest “feestje in de hemel”.

Timo: Wij hadden nog grootse plannen voor de kelder en de keuken. We zouden een bar in de kelder maken en een kookeiland in de keuken. Nadat ze beide gemaakt waren, is de bar voor een huisfeest in de keuken gezet. Die is daar nooit meer weggegaan, waardoor er eigenlijk geen ruimte was voor het kookeiland.

Stef: En iemand was door het kookeiland heen gezakt! Dat maakte het toch wat minder bruikbaar.

Hoe is het eigenlijk om op koprol afstand van Jansbrug te wonen?

Stef: Het heeft voordelen en nadelen. Ik hoef natuurlijk nooit naar de borrel te fietsen, wat het lekker toegankelijk maakt. Dat zorgt er wel weer voor dat je er toch net wat vaker belandt dan je eigenlijk zou willen, wat weer niet helpt met de studie. Maar regen of kou houdt mij niet tegen van in mijn bed belanden na een borrel, waardoor ik de avonden niet te laat maak als ik dat niet wil. En als het druk is bij een feest kan ik thuis naar de WC in plaats van dat ik in de rij moet wachten.

Timo: Voor mij was het in het begin nog wel lastig, aangezien ik toen in het Bestuur zat dat de contracten had opgesteld. Dan kreeg ik aan de keukentafel nog wel eens vragen daarover, wat het verschil tussen mijn rol als huisgenoot en als bestuurder een beetje vervaagde. Maar dat is later beter geworden, tegenwoordig is er minder contact tussen het huis en het bestuur nodig.

Wat is je favoriete herinnering aan het huis?

Stef: Voor mij is dat wel echt de coronaperiode geweest. We zaten toen opgesloten met elkaar waardoor het huis heel hecht is geworden. Elke avond was er gezelligheid dus dat maakte het erg speciaal.

Timo: Ik kan me nog een huisfeest herinneren waar de luchtvochtigheid zo hoog was dat het door het condens op het plafond binnen begon te regenen. Toen had ik wel echt een moment dat ik dacht ‘Wat zijn we nou allemaal aan het doen, dit is echt geweldig’.

Stef: Huisfeesten zijn in het algemeen sowieso wel echt gave momenten, want met zo een grote ruimte en zo veel mensen die er op afkomen is het net een Jansbrug feest in je eigen huis.

Timo: En het is de volgende dag een perfect moment om alles echt goed schoon te maken!

Wat is je favoriete plek in het huis?

Timo: Ik zat eigenlijk altijd in de GR, voor de gezelligheid en de afleiding tijdens het studeren. De kluis in de kelder is ook erg bijzonder, maar daar kom je wat minder snel.

Stef: Ik kan ook wel heel erg genieten van onze tuin in de zomer. We hebben recentelijk het terras uitgebreid waardoor er heel veel ruimte is om in de loungeset een boekje te lezen.

Timo: Ja, we hebben veel liefde in de tuin gestopt na de verbouwing. De tuin was de trots van mevrouw Vos, dus we moesten ook wat dingen aanpassen om het wat minder onderhoud-behoevend te maken, maar het is erg mooi zoals het er nu staat.

Stef: We proberen er met de tuin dag ook altijd een nieuw projectje aan toe te voegen. Zo hebben we een aantal jaar geleden een vijgenboom geplant die inmiddels al vrij groot is. Ik denk dat ik niet meer vijgen zal kunnen plukken voordat ik het huis uit ben, maar ooit zal dat wel kunnen.

Waarvan zou je over tien jaar blij worden als je het huis binnenkomt?

Stef: Het zou mij wel grappig lijken om te zien dat bepaalde tradities die er nu zijn dan nog bestaan. Bijvoorbeeld de rad van snack, waarmee we elke vrijdag bepalen waar we een broodje gaan halen.

Timo: Voor mij zou het zijn waar ik nu ook erg blij van word als ik langskom; dat mensen er dezelfde lol uit halen als ik er destijds uit heb gehaald.

Hebben jullie nog een afsluitende anekdote over het huis die jullie willen delen?

Timo: Eentje over het einde van mijn tijd in het huis. Er is voor mij een heel duidelijk moment geweest waarop ik dacht “ik moet het huis uit”. Ik had een hele vroege vergadering bij mijn werk, dus stond ik enorm vroeg op en ging ik naar de badkamer om te douchen. Wat ik daar aantrof was een half opgegeten turkse pizza die een dronken huisgenoot daar was vergeten. Toen was het voor mij duidelijk dat de wereld waar ik in woonde en de wereld waar ik mijn leven in leidde niet meer op elkaar aansloten.

Stef en zijn huisgenoten zijn de komende tijd bezig met het plannen van het tweede lustrum van hun huis. Op 8 maart zal er een rondleiding plaatsvinden ter ere hiervan, waardoor ook jij een kijkje kunt nemen door het grootste studentenhuis van Sint Jansbrug! Klik hier om je op te geven.